نویسنده: استیگ داگرمن

مترجم: مژگان اصلیان

ناشر: مهرگان خرد

قطع: رقعی

بها: ۵۵ هزار تومان

استیگ داگرمن، نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار سوئدی (۱۹۲۳-۱۹۵۴) را کافکای سوئد می‌دانند و او را متأثر از نیچه، کافکا، استریندبری و هموطنش ایویند یانسون برشمرده‌اند. منتقدین سبک نوشتاری او را آمیزه‌ای از سورئالیسم و اکسپرسیونیسم دانسته‌اند.

در پاییز ۱۹۴۶ و درست پس از پایان جنگ دوم جهانی، روزنامۀ سوئدی اکسپرسن، از او خواست تا به آلمان برود و آنچه از زندگی مردم آلمان پساجنگ می‌بیند را به رشتۀ تحریر درآورد. چیزی که نوشته‌های او را منحصربه‌فرد می‌کرد؛ انگیزه‌های عمیق او برای کشف افراد در شرایط سخت بود. درحقیقت، این کتاب برخی از نگرانی‌های اساسی داگرمن را بیان می‌کند و روند نگارش آن می‌تواند یک تمرین مفید در مشاهده و توصیف واقع‌گرایانه باشد.

این کتاب در زمان خودش، توجه‌های زیادی را جلب کرد و البته هنوز هم شایستۀ این تقدیر است، زیرا استیگ داگرمن به جزئیات عینی نگاهی متفاوت داشت. بخشی به این دلیل که می‌توانست با قاطعیت و بی‌پروا کلمات را بیان کند و مهم‌تر از آن، شجاعت دیدن مردم آلمان، به‌عنوان انسان‌های رنج‌دیده را داشت و به آن‌ها برچسب رسوایی ملی یا مقصر نمی‌زد.