نویسنده: محمد نقدیزاده و قدرتاله ذاکری
ناشر: نی
قطع: خشتی
جلد: نرم
سال: ۱۴۰۱
با موفقیتِ معجزهوارِ اصلاحاتِ میجی در نیمۀ دوم قرن نوزدهم، در ژاپن، همۀ توجهات به سمت اصلاحات اقتصادی و سیاسی معطوف شد و کمتر به فرهنگ و نقش آن توجه شد. به همین خاطر، سینمای قبل از جنگ هم مغفول واقع شد، سینمایی که میتوان شکلگیری و توسعۀ آن را در ژاپن قبل از جنگ معجزهای همچون اصلاحات میجی دانست، هرچند نه آن زمان در سطح بینالمللی شهرت یافت و نه اکنون چنانکه شایسته است به آن پرداخته میشود. حتی بعد از بینالمللیشدن سینمای این کشور در سالهای بعد از جنگ جهانی دوم، بازهم نگاهها بیشتر معطوف به همان سینماگران مطرح بعد از جنگ باقی ماند و کمتر به پدیدۀ استثنائی رشد و توسعۀ سینمای ژاپن در سالهای آغازین سینما پرداخته شد. در واقع میتوان گفت بعد از اختراع سینما، ژاپن تنها کشور مستقل غیرغربی بود که سینمای ملّی و صنعت سینما داشت.
سینمایی که هرچند از غرب میآموخت، اما درنهایت همه چیزش ژاپنی میشد و منطبق با سلیقۀ مردمانش. همین مسئله باعث شد تا با تکیه بر بازار داخلی و در رقابتی موفق با نمایش فیلمهای غربی در بازار داخلی روی پای خود بایستد و بدون هیچگونه وابستگی و حمایت دولتی به صنعتی موفق بدل شود.
کتاب حاضر، با نظر به موفقیت سینمای قبل از جنگ ژاپن، با تاریخ این سینما در تقریباً نیمقرن ـاز پیدایش سینمای ژاپن تا جنگ جهانی دومـ میپردازد و هرچند هموغمش تاریخ این سینماست، اما میتواند چشماندازی از یک تجربۀ موفق درزمینۀ توسعۀ فرهنگی، نقش فرهنگ در توسعه، صنعت فرهنگ و ... برای علاقهمندان به مباحث فرهنگی هم باشد.