امیل لودویگ
یک‌شنبه، ۲۳ شهریور ۱۴۰۴
سال‌مرگ
۲۶ شهریورماه ۱۳۲۷ خورشیدی
برابر با ۱۷ سپتامبر ۱۹۴۸ میلادی
نویسنده
خبرنگار
امیل لودویگ، با نام اصلی امیل کوهن، در وروتسواف (که اکنون بخشی از لهستان است) زاده شد. بااینکه خانوادۀ او یهودی بودند، به‌عنوان یک غیر یهودی بزرگ شد، اما غسل تعمید داده نشد. او گفت: «از زمان هیتلر افراد زیادی یهودی شده‌اند. من از زمان قتل والتر راتناو [وزیر امور خارجۀ جمهوری وایمار] یهودی بوده و از آن تاریخ تأکید کرده‌ام که یهودی هستم.» (هانسن، هری، «امیل لودویگ امیل»، دایره‌المعارف جهانی یهود، جلد هفتم، نیویورک، ۱۹۴۲، صفحۀ ۲۳۱.)
لودویگ حقوق خواند، اما نویسندگی را به‌عنوان حرفۀ خود برگزید. در ابتداء نمایشنامه‌ها و رمان‌های کوتاهی نوشت و روزنامه‌نگاری کرد. اودر سال ۱۹۰۶، به سوئیس نقل مکان کرد، اما در جنگ جهانی اول، به‌عنوان خبرنگار خارجی برای روزنامه‌ای در وین و استانبول کار کرد. او در سال ۱۹۳۲ شهروند سوئیس شد و بعداً در سال ۱۹۴۰ به آمریکا مهاجرت کرد.
پس از محاکمۀ سوقومون تهلیریان، نجات‌یافته از نسل‌کشی ارمنی‌ها، در سال ۱۹۲۱ به جرم ترور طلعت پاشا، معمار اصلی نسل‌کشی ارمنی‌ها، لودویگ نوشت: «تنها زمانی که جامعه‌ای از ملّت‌ها خود را به‌عنوان حافظ نظم بین‌المللی سازمان‌دهی کرده باشد، هیچ قاتل ارمنی‌ای بدون مجازات نخواهد ماند، زیرا هیچ پاشای ترکی حق ندارد ملّتی را به بیابان بفرستد.» (کیسر، هانس لوکاس، «طلعت پاشا: پدر ترکیۀ مدرن، معمار نسل‌کشی». انتشارات دانشگاه پرینستون. ۲۰۱۸، صفحۀ ۴۰۸)
در دهۀ ۱۹۲۰، او به خاطر زندگی‌نامه‌های محبوبش، که واقعیت و داستان تاریخی را با تحلیل روان‌شناختی ترکیب می‌کردند، به شهرت جهانی دست یافت. پس از انتشار زندگی‌نامه گوتۀ در سال ۱۹۲۰، او چندین زندگی‌نامه مشابه، ازجمله یکی دربارۀ بیسمارک (۱۹۲۲-۱۹۲۴) و دیگری دربارۀ عیسی (۱۹۲۸) نوشت. ازآنجاکه زندگی‌نامه‌های لودویگ در خارج از آلمان محبوب بودند و به طور گسترده ترجمه می‌شدند، او یکی از مهاجران خوش‌شانسی بود که حین زندگی در آمریکا درآمد هم داشت. نوشته‌های او را به‌ویژه یوزف گوبلز خطرناک تلقی می‌کردند. او در دفتر خاطرات خود از او نام برد. لودویگ با بنیتو موسولینی و در ۱ دسامبر ۱۹۲۹ با مصطفی کمال آتاتورک مصاحبه کرد. مصاحبۀ او با بنیادگذار جمهوری ترکیه در مارس ۱۹۳۰ منتشر شد و به مسائل دین و موسیقی پرداخت. او همچنین در ۱۳ دسامبر ۱۹۳۱ در مسکو با ژوزف استالین مصاحبه کرد. گزیده‌ای از این مصاحبه در کتاب استالین درباره لنین گنجانده شده است. لودویگ این مصاحبه را در زندگی‌نامه خود از استالین شرح می‌دهد. مصاحبه‌های طولانی لودویگ با توماش ماساریک، بنیانگذار و رئیس جمهور چکسلواکی، در سال ۱۹۳۶ به‌عنوان مدافع دموکراسی منتشر شد. در پایان جنگ جهانی دوم، او به‌عنوان روزنامه‌نگار به آلمان رفت. در سال ۱۹۴۴، لودویگ نامه‌ای به نیویورک تایمز نوشت و در آن اصرار کرد که متفقین می‌توانند از تعصب هیتلر علیه یهودیان سوءاستفاده کنند. سه قدرت باید از طریق اعلامیه‌هایی به مردم آلمان اعلام کنند و از طریق کشورهای بی‌طرف به دولت آلمان اعلامیه‌ای بفرستند و تهدید کنند که قتل بیشتر یهودیان به انتقامی وحشتناک پس از پیروزی خواهد انجامید. این امر باعث ایجاد شکاف در اختلاف موجود بین ژنرال‌ها و ناسیونال‌سوسیالیست‌ها و همچنین میان ناسیونال‌سوسیالیست‌های افراطی و دیگر آلمانی‌ها می‌شود. او پس از جنگ به سوئیس بازگشت و در ۲۶ شهریورماه ۱۳۲۷ خورشیدی برابر با ۱۷ سپتامبر سال ۱۹۴۸ میلادی درحالی‌که خواب بود در ازکونا، که بخش ایتالیایی سوئیس است، درگذشت.
برای خرید گفتگو با موسولینی کلیک کنید.
امیل لودویگ
شلیمان، ۱۹۳۲
